Vanuit Lissabon beginnen we aan de grote oversteek naar de Nieuwe Wereld. We hijsen de zeilen en zetten koers naar het zuidwesten, richting de Canarische Eilanden. We zeilen hier op de Atlantische Oceaan waar golven lang zijn en loom onder het schip door rollen.
Na een dag of 5 varen komen we aan op La Gomera één van de minder toeristische Canarische eilanden. Hier is tijd om van boord te gaan en het eiland te verkennen. Afhankelijk van hoe voorspoedig de tocht is verlopen blijven we hier minimaal een dag maar waarschijnlijk langer, er is zo veel moois te zien.
La Gomera is een vulkanisch eiland met mooie baaitjes, een spectaculair landschap en jungle in het binnenland. In dit bijna niet verstoorde ecosysteem komen zeldzame diersoorten voor, rond het eiland zwemmen verschillende walvis- en dolfijnsoorten.
In de plaatsjes Valle Gran Rey en Vueltas zijn leuke barretjes te vinden, zo biedt dit eiland voor ieder wat wils.
Onze volgende tussenstop is ongeveer even ver varen. De passaatwind duwt ons naar de Kaapverdische eilanden waar is Sao Vicente onze bestemming is. We meren aan in Mindelo, de hoofdstad. Na een paar dagen op zee is het fijn om even van het stadse leven te genieten en wat cultuur op te snuiven of de ferry naar Santo Antao, ofwel het excotische paradijs, te nemen en daar de tropische bossen te bezoeken. Dit eiland is vrij van massa-toerisme waardoor het nog authentiek en ongerept is.
De Kaapverdische Eilanden zijn interessant genoeg om weken te blijven maar we moeten door. We zetten koers naar de Nieuwe Wereld. De passaatwind zet hier flink door en blaast ons met gezwinde spoed naar de kust van Zuid Amerika. Op de oceaan kom je ook mentaal los van de wal. Onderweg moet er genavigeerd en gestuurd worden. Omdat de wind meestal uit de zelfde kant waait hoeft er aan de zeilen weinig versteldt. De temperatuur is aangenaam en er is tijd genoeg voor een goed gesprek, een boek of een beetje luieren. De wachten geven je dag structuur.
Als de wind even wegvalt kan er gezwommen worden. Zwemmen met vijf kilometer water onder je en geen land te bekennen is een ervaring die je nooit meer vergeet. Opgejaagd door een tonijn schiet er af en toe een school vliegende vissen uit een golf. Soms valt er een aan het dek en ligt de verse vis letterlijk voor het oprapen.
En dan komt er op eens land in zicht! Na een lange tijd op zee te zijn geweest is dit een heel speciale ervaring. Op zo'n moment kun je je ook voorstellen hoe bijzonder dit geweest moet zijn voor zeevaarders die zonder moderne kaarten of navigatieapparatuur de oceaan over staken.
We gaan voor anker in de monding van de Cayenne vlak voor de gelijknamige hoofdstad van Frans-Guyana. We hebben de oversteek gemaakt! Eenmaal aan wal ervaar je hoe het is om zeebenen te hebben. Het kan meer dan een dag duren voordat dit effect verdwijnt. Als we goed doorgezeild hebben zijn we hier op tijd om een onvergetelijk oud en nieuw te vieren!
